Schildpad? Ja ze horen er niet maar ze zijn er wel. Een stuk of 4 in de vijver van de Botanische Tuin. Waarschijnlijk ooit losgelaten door mensen die spijt hadden van hun ‘huisdier’aankoop. Gelukkig wees iemand me op de zich in het lentezonnetje opwarmende exemplaren op riethopen net boven het wateroppervlak. Ik vond het ondanks dat ie hier helemaal niet hoort erg leuk om te zien.
Ze houden van warme zomers en koude winters dus overleven hier prima. Ze eten kleine waterdiertjes en waterplanten en worden maximaal 27cm.
Dus hoewel het barst van de voorjaarsbloeiers toch nog even een beestje…

Ik trof het net: de donderkopjes van de bruine kikker, allemaal net uit hun bolletjes/eitjes en in kluitjes bovenop de dril drijvend en spartelend. Net onder water in de beek op verschillende plekken. Ze zijn nu erg kwetsbaar en hebben nog kieuwademhaling. Ze eten algen en hebben daarvoor nu nog dikke lippen. In 2-3 maanden worden ze van vis een landdier en verdwijnen de kieuwen en de staart. Zie nu al die kleine priegelpootjes, zo schattig! Hieronder dus bewegend, een filmpje 😉Kikkerdril van padden vormt snoeren. Het dril van de groene kikker is in pas mei te vinden, en zakt naar de bodem.